Κυστίτιδα

Η κυστίτιδα είναι μια αρκετά συχνή ασθένεια που εμφανίζεται ως αποτέλεσμα φλεγμονής του βλεννογόνου της ουροδόχου κύστης.

Η κυστίτιδα, τα συμπτώματα της οποίας στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων εμφανίζονται σε εκπροσώπους του ωραίου φύλου ηλικίας 16 έως 65 ετών, μπορεί επίσης να διαγνωστεί στους άνδρες - στην περίπτωση αυτή, η ασθένεια εμφανίζεται συχνότερα σε άτομα ηλικίας 40 ετών και άνω.

Τις περισσότερες φορές, αυτό το πρόβλημα επηρεάζει τις γυναίκες επειδή η ουρήθρα τους είναι πιο κοντή και ευρύτερη σε σύγκριση με τους άνδρες. Αυτή η περίσταση κάνει τη διείσδυση μιας λοίμωξης ευκολότερη και ταχύτερη.

Συνολικά, το 20 έως 40% του παγκόσμιου γυναικείου πληθυσμού υποφέρει από κυστίτιδα σε διάφορα στάδια της ζωής.

Γενική περιγραφή

Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, αν και η νόσος εμφανίζεται σε ασθενείς και των δύο φύλων, οι γυναίκες είναι πιο επιρρεπείς σε αυτήν. Επιπλέον, με βάση τα στοιχεία του ΠΟΥ, είναι γνωστό ότι κάθε ασθενής χρειάστηκε να υπομείνει τουλάχιστον μία φορά στη ζωή της αυτή τη νόσο, ενώ κάθε όγδοος πάσχει από κυστίτιδα σε χρόνια μορφή, δηλαδή σε όλη της τη ζωή.

Η προδιάθεση των γυναικών σε κυστίτιδα εξηγείται από ανατομικά χαρακτηριστικά που είναι χαρακτηριστικά της δομής της ουρήθρας (ουρήθρα), η οποία σε αυτές είναι ελαφρώς μικρότερη, η οποία, με τη σειρά της, είναι ένας προδιαθεσικός παράγοντας για την ταχεία διείσδυση λοιμώξεων στο σώμα. Αυτή η μόλυνση, όπως ήδη αναφέρθηκε, εμφανίζεται σε συνδυασμό με φλεγμονή του βλεννογόνου της ουροδόχου κύστης, διαταραχή των εγγενών λειτουργιών της και ορισμένες αλλαγές στο ίζημα των ούρων. Σημαντικό ρόλο παίζει και η θέση της ουρήθρας σε σχέση με τον πρωκτό.

Με ορισμένα θεραπευτικά μέτρα (συμπεριλαμβανομένων των διαγνωστικών οργάνων), η φλεγμονή μπορεί να προκληθεί από μόλυνση. Η μηχανική βλάβη θεωρείται επίσης μέθοδος μόλυνσης. Τα συμπτώματα της κυστίτιδας μπορεί να προκληθούν όχι μόνο από λοιμώξεις, αλλά και από μύκητες, μυκόπλασμα, τριχομονάδες, χλαμύδια και ιούς.

Στις γυναίκες κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, καθώς και μετά τον τοκετό, η πραγματική μείωση του μυϊκού τόνου γίνεται επίσης ένας προκλητικός παράγοντας στην ανάπτυξη της φλεγμονώδους διαδικασίας που σχετίζεται με την κυστίτιδα.

Οι αιτίες που προκαλούν κυστίτιδα στους άνδρες περιλαμβάνουν φλεγμονή του προστάτη, σπερματοδόχων κυστιδίων, επιδιδυμίδας ή ουρήθρας, αν και, όπως ήδη αναφέρθηκε, οι λοιμώξεις της ουροδόχου κύστης δεν εμφανίζονται τόσο συχνά σε αυτές.

Ας επισημάνουμε άλλες πιθανές αιτίες κυστίτιδας:

• Παθήσεις του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος (γρίπη, ιγμορίτιδα). Η σύνδεση μεταξύ του αναπνευστικού συστήματος και της ουροδόχου κύστης σε αυτή την περίπτωση είναι αρκετά κατανοητή: η κυκλοφορία του αίματος συμβαίνει σε όλο το σώμα, επομένως οι παθογόνοι μικροοργανισμοί μπορούν εύκολα να μεταδοθούν σε ορισμένα όργανα μέσω της ροής του αίματος. Στην πραγματικότητα, η φούσκα δεν αποτελεί εξαίρεση σε αυτό το σχήμα.
• Φλεγμονώδεις διεργασίες που σχετίζονται με τα έντερα. Η σύνδεση μεταξύ της ουροδόχου κύστης και των εντέρων είναι αρκετά στενή και επομένως η παρουσία μιας παθολογικής φλεγμονώδους διαδικασίας στο τελευταίο μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη κυστίτιδας.
• Δυσκοιλιότητα. Η συχνή εμφάνισή τους μπορεί επίσης να οδηγήσει στην ανάπτυξη μόλυνσης της ουροδόχου κύστης, η οποία με τη σειρά της προκαλείται από τη στενή σύνδεση μεταξύ του εντέρου και της ουροδόχου κύστης.
• Λανθασμένος καθαρισμός της περιοχής του πρωκτού κατά τη διάρκεια των κενώσεων. Η κίνηση καθαρισμού πραγματοποιείται από μπροστά και πίσω (ή από κάτω προς τα πάνω).
• Μειωμένη ανοσία. Η αλλοιωμένη ανοσία μπορεί να προκληθεί από διάφορους παράγοντες, για παράδειγμα σακχαρώδη διαβήτη που σχετίζεται με την ασθενή, εγκυμοσύνη ή λήψη ανοσοκατασταλτικών.
• Παραβίαση της χρήσης μαξιλαριών και ταμπόν κατά την έμμηνο ρύση. Κατά τη διάρκεια της εμμήνου ρύσεως, είναι σημαντικό για τις γυναίκες να θυμούνται ότι τα επιθέματα πρέπει να αντικαθίστανται τουλάχιστον κάθε 4 ώρες και τα ταμπόν τουλάχιστον κάθε 2-3 ώρες.
• Έναρξη σεξουαλικής δραστηριότητας. Αυτό συνοδεύεται από την εισβολή πολλών ξένων βακτηρίων, έναντι των οποίων αναπτύσσεται φλεγμονή και επομένως μόλυνση της ουροδόχου κύστης.
• Φορέστε στενά ρούχα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Σε αυτή την περίπτωση, εμφανίζεται συμπίεση της ουροδόχου κύστης, ως αποτέλεσμα της οποίας αναπτύσσεται κυστίτιδα.

Η κυστίτιδα εμφανίζεται πολύ λιγότερο συχνά στην πυελονεφρίτιδα, η οποία συνοδεύεται από μόλυνση μέσω της ροής των ούρων από τα νεφρά στην ουροδόχο κύστη. Η κυστίτιδα μπορεί επίσης να προκληθεί από μια σειρά παραγόντων που είναι σχεδόν φυσιολογικοί για την ανάπτυξη πολλών ασθενειών, όπως η υποθερμία, η χρόνια υπερκόπωση και άγχος και η ανεπάρκεια βιταμινών.

Τύποι κυστίτιδας

Ανάλογα με την πορεία της νόσου, η κυστίτιδα μπορεί να εκδηλωθεί σε οξεία ή χρόνια μορφή. Η εμφάνιση κυστίτιδας σε οξεία μορφή χαρακτηρίζεται από αιφνίδιο, καθώς και εμφάνιση έντονου πόνου κατά την ούρηση, κνησμό και κάψιμο και σε ορισμένες περιπτώσεις πυρετό. Όσον αφορά τη χρόνια μορφή, αρχικά είναι υποτροπιάζουσα, πράγμα που σημαίνει ότι η νόσος υποτροπιάζει περιοδικά. Η συχνότητα των εκδηλώσεων είναι αυστηρά ατομική και καθορίζεται από την επίδραση προκλητικών παραγόντων. Όσον αφορά τα χαρακτηριστικά της εμφάνισής της, η χρόνια κυστίτιδα αναπτύσσεται κυρίως στο πλαίσιο μιας οξείας μορφής της νόσου. Σε αυτή την περίπτωση, λαμβάνονται υπόψη καταστάσεις με ακατάλληλη θεραπεία ή υποθεραπευμένη ασθένεια.

Δυστυχώς, οι τύποι λοιμώξεων της ουροδόχου κύστης δεν τελειώνουν με αυτές τις επιλογές. Μια περαιτέρω ταξινόμηση γίνεται λαμβάνοντας υπόψη τους λόγους που προκάλεσαν μόλυνση της ουροδόχου κύστης.

Για παράδειγμα, η λοιμώδης κυστίτιδα είναι μια μορφή ασθένειας στην οποία η επαφή με παθογόνους μικροοργανισμούς οδηγεί σε φλεγμονή του βλεννογόνου της ουροδόχου κύστης.

Ο επόμενος τύπος κυστίτιδας είναι η τραυματική κυστίτιδα. Η ανάπτυξή του καθορίζεται από καταστάσεις στις οποίες συμβαίνει τραύμα διαφορετικού βαθμού. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η ίδια η εμφάνιση μιας μικρορωγμής μπορεί να χρησιμεύσει ως βάση για τη δημιουργία ενός ιδανικού περιβάλλοντος για τα βακτήρια, το οποίο, κατά συνέπεια, καθορίζει τη δυνατότητα περαιτέρω αναπαραγωγής τους και την ανάπτυξη κυστίτιδας. Μπορείτε να τραυματίσετε τον βλεννογόνο της ουροδόχου κύστης, για παράδειγμα, με καθετήρα ή κυστεοσκόπιο.

Η κυστίτιδα με ακτινοβολία εμφανίζεται σε ασθενείς κατά τη διάρκεια της ακτινοθεραπείας, η οποία είναι ιδιαίτερα σημαντική στην παρουσία όγκου. Η χημική κυστίτιδα εμφανίζεται όταν τοξικές ουσίες εισέρχονται απευθείας στην επένδυση της ουροδόχου κύστης, η οποία επίσης οδηγεί σε φλεγμονή. Αυτή η μορφή της νόσου είναι εξαιρετικά σπάνια στην πράξη.

Μια αλλεργική κυστίτιδα εμφανίζεται όταν ορισμένες ουσίες που δρουν ως αλλεργιογόνα έχουν μια ερεθιστική επίδραση στον βλεννογόνο της ουροδόχου κύστης, η οποία με τη σειρά της πυροδοτεί μια φλεγμονώδη διαδικασία.

Υπερασβεστική κυστίτιδα. Αυτή η μορφή κυστίτιδας σχετίζεται με ορισμένους τύπους νεφρικής νόσου, όπου απελευθερώνεται σημαντική ποσότητα κρυστάλλων αλατιού, τραυματίζοντας την ουροδόχο κύστη και προκαλώντας στην πραγματικότητα κυστίτιδα.

Η παρασιτική κυστίτιδα εμφανίζεται λόγω επαφής με έναν ειδικό τύπο σκουληκιών που ονομάζεται σχιστοσωμίαση. Αυτός ο τύπος παρασίτου «εισάγεται» επειδή ο τυπικός βιότοπός του είναι οι τροπικές περιοχές.

Επιπλέον, υπάρχουν δύο άλλες μορφές κυστίτιδας, οι οποίες διαφέρουν κάπως στις παραλλαγές τους, ιδίως η διάμεση κυστίτιδα και η λεγόμενη κυστίτιδα του «μήνα του μέλιτος».

Στην πρώτη περίπτωση, που είναι η διάμεση κυστίτιδα, αυτή είναι μια μάλλον σπάνια μορφή αυτής της νόσου. Επιπλέον, η φύση του δεν έχει ακόμη προσδιοριστεί. Θεωρείται ότι η ανάπτυξη της νόσου προκαλείται από μια συγγενή αναπτυξιακή διαταραχή, η οποία μπορεί να ποικίλλει σε βαρύτητα. Εκτός από τον προσδιορισμό του τύπου της διάμεσης κυστίτιδας, η αντιμετώπισή της είναι επίσης εξαιρετικά περίπλοκη.

Όσον αφορά τη δεύτερη μορφή, την οποία έχουμε αναγνωρίσει ως «κυστίτιδα του μήνα του μέλιτος», σε αυτή την περίπτωση εννοούμε μια φλεγμονώδη διαδικασία κατά την οποία η ουροδόχος κύστη καταστρέφεται από εκφύλιση (απώλεια παρθενίας). Συνεπώς, πρόκειται για λοίμωξη της ουροδόχου κύστης της οποίας τα συμπτώματα είναι σχετικά με τις γυναίκες. Εμφανίζεται επειδή αυτή τη στιγμή μια μάζα από διάφορα ξένα βακτήρια διεισδύει στον κόλπο. Αυτά τα βακτήρια εισέρχονται στη συνέχεια στην ουροδόχο κύστη αφού αρχικά εξαπλωθούν στην ουρήθρα, προκαλώντας ερεθισμό και στη συνέχεια φλεγμονώδη διαδικασία.

Οξεία κυστίτιδα: συμπτώματα

Τα κύρια συμπτώματα της κυστίτιδας μπορούν να περιοριστούν στις ακόλουθες συνθήκες:

• αυξημένη ούρηση?
• η εμφάνιση έντονου πόνου κατά την ούρηση.
• η εμφάνιση βαρύτητας στην κάτω κοιλιακή χώρα.
• Κάψιμο, γενική ενόχληση που εμφανίζεται στην περιοχή της ουρήθρας.
• η εμφάνιση πυώδους ή αιματηρής έκκρισης.

Σε συχνές περιπτώσεις, η υποθερμία γίνεται ένας παράγοντας που προηγείται της ανάπτυξης της οξείας κυστίτιδας, μετά την οποία εμφανίζονται τα χαρακτηριστικά συμπτώματά της.

Το πρώτο σύμπτωμα της κυστίτιδας, όπως όντως αναφέρεται στη λίστα που έχουμε επισημάνει, είναι η αυξημένη συχνοουρία. Αν μιλάμε για σοβαρή μορφή οξείας κυστίτιδας, η παρόρμηση για ούρηση σε αυτή την περίπτωση μπορεί να παρατηρηθεί σε διαστήματα σχεδόν αρκετών λεπτών. Ως αποτέλεσμα, ανάλογα με τη συχνότητα ούρησης, μια τιμή μπορεί να προσδιοριστεί μέσα σε 100 παρορμήσεις την ημέρα, ενώ η ποσότητα των ούρων που εκκρίνονται κάθε φορά είναι πρακτικά ασήμαντη - περίπου 10-20 ml. Επιπλέον, δεν μπορεί να αποκλειστεί η επιθυμία για ούρηση τη νύχτα, η οποία ονομάζεται νυκτουρία. Σε αυτή την περίπτωση, η ικανότητα εκούσιας κατακράτησης ούρων είναι σοβαρά περιορισμένη, γεγονός που μπορεί να κάνει τους ασθενείς να χάσουν τον έλεγχο της κύστης τους και μια παρόμοια κατάσταση μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε ακράτεια ούρων (δηλαδή ενούρηση) σε ορισμένους ασθενείς.

Τα συμπτώματα της κυστίτιδας στις περισσότερες περιπτώσεις συνοδεύονται επίσης από γενική επιδείνωση της κατάστασης των ασθενών, μερικές φορές με αυξημένη θερμοκρασία (έως 38 μοίρες), καθώς και ναυτία, έμετο και ρίγη. Με την ψηλάφηση (αίσθηση) της κοιλιάς, μπορείτε να προσδιορίσετε τον πόνο στην περιοχή πάνω από το ηβικό οστό.

Η πορεία της νόσου μπορεί να συνοδεύεται από την εμφάνιση αίματος στα ούρα. Το αίμα στα ούρα κατά τη διάρκεια της κυστίτιδας ανιχνεύεται σε μικρή ποσότητα (περίπου μερικές σταγόνες). Μπορεί επίσης να εμφανιστεί αίμα μετά την ούρηση. Εάν υπάρχει σημαντική ποσότητα αίματος σε συνδυασμό με συμπτώματα που υποδεικνύουν την παρουσία κυστίτιδας, μπορεί να υποτεθεί ότι έχει ξεκινήσει αιμορραγική κυστίτιδα, στην οποία υπάρχει καταστροφή του τοιχώματος της ουροδόχου κύστης μέχρι τα αιμοφόρα αγγεία. Επιπλέον, μια τέτοια πορεία επιτρέπει σε κάποιον να υποθέσει την πιθανή μετάβαση της οξείας μορφής της νόσου στη χρόνια μορφή εάν η ασθένεια εξαπλωθεί στα νεφρά. Εάν δεν πρόκειται για μετάβαση σε χρόνια μορφή κυστίτιδας, τότε γενικά μέσα σε 7-10 ημέρες εμφανίζονται τα χαρακτηριστικά συμπτώματα και η κατάσταση βελτιώνεται (φυσικά όλα αυτά επιτυγχάνονται με την κατάλληλη θεραπεία της νόσου και την άμεση προσέγγιση των θεραπευτικών μέτρων από την πλευρά του ίδιου του ασθενούς).

Χρόνια κυστίτιδα: συμπτώματα

Τα συμπτώματα που σχετίζονται με τη χρόνια μορφή κυστίτιδας καθορίζονται από τη φάση αυτής της νόσου. Για παράδειγμα, στη φάση που επιδεινώνεται η κυστίτιδα, τα συμπτώματα εμφανίζονται παρόμοια με τα αναφερόμενα συμπτώματα της οξείας κυστίτιδας (πιθανώς σε κάπως ασθενέστερη μορφή). Η φάση ύφεσης, κατά την οποία η νόσος υποχωρεί, η πορεία της χρόνιας κυστίτιδας χαρακτηρίζεται από σχεδόν κανένα σύμπτωμα και η μόνη εκδήλωση που σχετίζεται με τον ασθενή μπορεί να είναι μόνο η συχνουρία.

Λαμβάνοντας υπόψη ότι η χρόνια κυστίτιδα εμφανίζεται συχνά μαζί με οξεία κυστίτιδα χωρίς θεραπεία ή χωρίς θεραπεία αυτή καθαυτή, ο χρόνος αυτής μπορεί να ποικίλλει σημαντικά. Αυτό σημαίνει ότι η χρόνια (υποτροπιάζουσα) κυστίτιδα μπορεί να διαρκέσει για πολλά χρόνια χωρίς να εμφανιστούν συμπτώματα (μέχρι να εμφανιστούν παροξύνσεις με την πάροδο του χρόνου).

Χρόνια πορεία, καθώς και επιδείνωση της κατάστασης, μπορεί να προκληθεί από πρόωρη διακοπή της θεραπείας λόγω σταδιακής εξασθένησης των συμπτωμάτων μέχρι την εξαφάνισή τους. Σε αυτή την περίπτωση, οι ασθενείς γνωρίζουν με βεβαιότητα ποια συμπτώματα κυστίτιδας υπάρχουν και επομένως πιστεύουν ότι ελλείψει αυτών, η ίδια η ασθένεια έχει εξαφανιστεί με την εξαφάνισή της. Ωστόσο, η βελτίωση της κατάστασης κατά τη διάρκεια της θεραπείας δεν αποτελεί λόγο διακοπής της θεραπείας. Είναι σημαντικό να ολοκληρώσετε το μάθημα πριν από τη συμφωνημένη ημερομηνία ολοκλήρωσης.

Κυστίτιδα κατά την εγκυμοσύνη: συμπτώματα

Δυστυχώς, η κυστίτιδα δεν αποκλείει την εμφάνισή της σε έγκυες γυναίκες. Επιπλέον, ανήκουν σε μια ομάδα ειδικού κινδύνου. Και το θέμα δεν είναι μόνο ότι η βάση για την ανάπτυξη αυτής της ασθένειας είναι ότι το γυναικείο σώμα είναι πιο προδιατεθειμένο σε αυτήν, αλλά και ότι κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, εκτός από τις φυσιολογικές αλλαγές, συμβαίνουν και σημαντικές ορμονικές αλλαγές σε αυτό. Οι στατιστικές για τον επιπολασμό της κυστίτιδας σε έγκυες γυναίκες δείχνουν ότι αυτή η ασθένεια εμφανίζεται σχεδόν σε κάθε δέκατη περίπτωση.

Η κυστίτιδα στην αρχή της εγκυμοσύνης μπορεί να θεωρηθεί ως πρότυπο με κάποιους τρόπους. Γεγονός είναι ότι οι ασθενείς συχνά ανακαλύπτουν τυχαία τη δική τους εγκυμοσύνη, ειδικά κατά την επίσκεψη στον γιατρό λόγω έξαρσης της κυστίτιδας. Για το λόγο αυτό, η κυστίτιδα συνήθως θεωρείται από τους επαγγελματίες ως σημάδι εγκυμοσύνης στα αρχικά στάδια της εμφάνισής της. Άρα τι σχέση έχει αυτό με τίποτα;

Οι έγκυες γυναίκες αντιμετωπίζουν συχνά το γεγονός ότι η κυστίτιδα αναπτύσσεται λόγω των ήδη σημειωμένων αλλαγών σε ορμονικό επίπεδο, καθώς και λόγω της ανάπτυξης ανοσοκαταστολής. Ανοσοκαταστολή σημαίνει μια κατάσταση κατά την οποία το ανοσοποιητικό σύστημα της μέλλουσας μητέρας καταστέλλεται φυσικά και αυτό είναι απαραίτητο ώστε να μην συμβεί απόρριψη του εμβρύου λόγω της δραστηριότητάς του. Το μειονέκτημα αυτών των διεργασιών είναι ότι η εξασθενημένη κατάσταση του ανοσοποιητικού συστήματος παρέχει την ευκαιρία για ενεργό αναπαραγωγή διαφόρων λοιμώξεων και, μόλις εισέλθουν στο περιβάλλον της ουροδόχου κύστης, προκαλούν την ανάπτυξη μιας φλεγμονώδους διαδικασίας σε αυτήν.

Επιπλέον, οι πρώτες ημέρες της εγκυμοσύνης συνοδεύονται από την ενεργοποίηση προηγούμενων νοσημάτων στο ιατρικό ιστορικό της ασθενούς. Για το λόγο αυτό, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι εάν υπάρχει ιστορικό χρόνιας κυστίτιδας, τα συμπτώματα μπορεί να επανεμφανιστούν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, με τη μορφή υποτροπής της νόσου.

Η κυστίτιδα στις εγκύους μπορεί να είναι οξεία ή χρόνια. Η οξεία μορφή χαρακτηρίζεται από μια σειρά τυπικών συμπτωμάτων, και συγκεκριμένα:

• αυξημένη συχνότητα και πόνος κατά την ούρηση.
• την εμφάνιση πόνου στην κάτω κοιλιακή χώρα (μπορούν να εκδηλωθούν με διαφορετική ένταση και να έχουν διαφορετικό χαρακτήρα, για παράδειγμα, με τη μορφή μαχαιρώματος πόνου που εμφανίζεται σε αυτή την περιοχή και σε ήπια μορφή πόνου που ολοκληρώνει την πράξη της ούρησης ή, αντίθετα, σε μια πιο εξουθενωτική και έντονη μορφή πόνου με ταυτόχρονη απώλεια της ικανότητας συγκράτησης των ούρων).
• η εμφάνιση αίματος στα ούρα.
• Είναι πιθανό η θερμοκρασία να αυξηθεί σε ορισμένες περιπτώσεις.

Όσον αφορά τη χρόνια μορφή κυστίτιδας και την έξαρσή της, ειδικότερα, τα συμπτώματα εδώ έχουν λιγότερο έντονη εκδήλωση και καθορίζονται με βάση τους λόγους που προκάλεσαν αυτή τη μορφή της νόσου.

Η πρόληψη της κυστίτιδας κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης απαιτεί συμμόρφωση με ορισμένους κανόνες, οι οποίοι σίγουρα δεν μπορούν να ονομαστούν περίπλοκοι, δεδομένων των πιθανών συνεπειών αυτής της ασθένειας. Είναι οι εξής:

• είναι απαραίτητο να ακούσουμε όλες, ακόμη και μικρές, εκδηλώσεις που επηρεάζουν αρνητικά τη γενική ευημερία, επειδή μια ασθένεια, κυστίτιδα ή όχι, είναι πιο εύκολο να αποφευχθεί παρά να αντιμετωπιστεί.
• αποφύγετε την υποθερμία.
• Αδειάζετε τακτικά την ουροδόχο κύστη σας και μην την ανέχεστε όταν υπάρχει επείγουσα ανάγκη.
• πίνετε υγρά σε επαρκείς ποσότητες, εκτός εάν, φυσικά, υπάρχουν αντενδείξεις.
• Εκτελέστε ορισμένες σωματικές ασκήσεις εκτός εάν, και πάλι, υπάρχουν αντενδείξεις σε αυτό το αντικείμενο.

Κυστίτιδα στους άνδρες: συμπτώματα

Όπως έχουμε ήδη σημειώσει, η κυστίτιδα στους άνδρες εκδηλώνεται κυρίως στην ηλικία των 40 ετών, με τη συχνότητα της κυστίτιδας γενικά στην ουρολογία να είναι 0,5%. Το γεγονός ότι η κυστίτιδα δεν εμφανίζεται τόσο συχνά στους άνδρες εξηγείται από χαρακτηριστικά αντίθετα με εκείνα που οφείλονται στις γυναίκες. Η ανδρική ουρήθρα έχει στενή και μακριά ουρήθρα και έχει επίσης καμπυλωτό σχήμα, το οποίο στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων δημιουργεί επαρκές εμπόδιο για να αποτρέψει την είσοδο μόλυνσης στην ουροδόχο κύστη. Ταυτόχρονα, η ανάπτυξη της νόσου που εξετάζουμε στους άνδρες συμβαίνει στις περισσότερες περιπτώσεις με φόντο ενδοκυστική απόφραξη, η οποία συνίσταται σε συμπίεση του ουροποιητικού συστήματος κάτω από την ουροδόχο κύστη (δηλαδή είτε συμπίεση συμβαίνει εντός του λαιμού της κύστης είτε εντός της ουρήθρας), διαταράσσοντας έτσι την ελεύθερη εκροή ούρων.

Όσον αφορά τα ίδια τα συμπτώματα, η πιο συχνή εκδήλωση της οξείας κυστίτιδας είναι η αυξημένη συχνότητα ούρησης (που περιλαμβάνει τη νυκτουρία), η δυσκολία και ο πόνος κατά την ούρηση και τα θολά ούρα. Επιπλέον, ρίγη, πυρετός και μειωμένη ικανότητα εργασίας μπορεί να είναι συνοδευτικά συμπτώματα.

Η επώδυνη ούρηση, ιδιαίτερα στο αρχικό και τελικό στάδιο της νόσου, συνοδεύεται από κάψιμο και πόνο στην ουρήθρα. Εκτός από την εκδήλωση συμπτωμάτων κατά την ούρηση, ο πόνος εμφανίζεται και εκτός αυτής της δράσης, συγκεντρώνεται στο πέος, στη βουβωνική χώρα, στο όσχεο και στην υπερηβική περιοχή. Η ποσότητα των ούρων που απεκκρίνονται μειώνεται στα 10-20 ml, παρόμοια με την πορεία της νόσου στις γυναίκες. δεν μπορεί να αποκλειστεί η ακράτεια ούρων.

Οι σοβαρές μορφές κυστίτιδας συνοδεύονται από δηλητηρίαση που προκαλείται από αυξημένη θερμοκρασία σώματος και ολιγουρία (μείωση της ημερήσιας ποσότητας ούρων που εκκρίνονται από το δέρμα). Τα ούρα γίνονται θολά, έχουν άσχημη μυρωδιά και περιέχουν αίμα.

Στη χρόνια μορφή κυστίτιδας, τα συμπτώματα είναι σχετικά ήπια. Η πορεία της νόσου μπορεί να είναι είτε κυματοειδής είτε σταθερή-συνεχής. Με αυτή τη μορφή, η ούρηση δεν είναι τόσο επώδυνη, συχνή και επώδυνη όσο στην οξεία μορφή.

Κυστίτιδα στα παιδιά: συμπτώματα

Τα συμπτώματα της νόσου στα παιδιά καθορίζονται από τη μορφή της νόσου και την ηλικία του παιδιού. Τα παιδιά μιας νεαρής ηλικίας δεν μπορούν πάντα να εκφράσουν και γενικά να κατανοήσουν τα παράπονα που σχετίζονται με την ιατρική τους κατάσταση, κάτι που δεν συμβαίνει με τα μεγαλύτερα παιδιά.

Τα συμπτώματα της κυστίτιδας σε παιδιά κάτω του ενός έτους εκδηλώνονται με αυξημένη ανησυχία και κλάμα, εμφανίζονται σκούρα ούρα (αυτό μπορεί να προσδιοριστεί με την εξέταση της πάνας). Υπάρχει επίσης άνοδος της θερμοκρασίας έως και 39 βαθμούς.

Τόσο στα παιδιά προσχολικής ηλικίας όσο και στους εφήβους, τα συμπτώματα της κυστίτιδας είναι τα εξής:

• συχνή ούρηση (έως 3 φορές την ώρα).
• ακράτεια ούρων (αυτό ισχύει ιδιαίτερα σε περιπτώσεις όπου τα παιδιά δεν είχαν προηγουμένως αυτό το πρόβλημα).
• Πόνος στην περιοχή του περινέου και στην περιοχή του ορθού.
• Πόνος στην κάτω κοιλιακή χώρα, αυξημένος πόνος κατά την ούρηση.
• Θολότητα των ούρων, ανάμειξη αίματος σε αυτά (χρωματική αναλογία με τα "κοπράνα κρέατος").
• Θερμοκρασία.

Η χρόνια κυστίτιδα στα παιδιά χαρακτηρίζεται από ήπια συμπτώματα που επιδεινώνονται μόνο καθώς επιδεινώνεται η ασθένεια. Η έξαρση της κυστίτιδας σε παιδιά αυτής της μορφής χαρακτηρίζεται από συμπτώματα που σχετίζονται επίσης με την οξεία μορφή κυστίτιδας.

Διάγνωση

Η επιβεβαίωση της διάγνωσης της «οξείας κυστίτιδας» πραγματοποιείται με βάση δύο βασικά κριτήρια: την τυπικότητα των εκδηλώσεων των χαρακτηριστικών συμπτωμάτων της κυστίτιδας και την ταχεία βελτίωση της γενικής κατάστασης του ασθενούς κατά τη χρήση αντιβιοτικών. Εάν η θεραπεία της νόσου δεν είναι αποτελεσματική, γίνεται χρόνια, δηλαδή παρατείνεται με την πάροδο του χρόνου. Σε αυτήν την περίπτωση, είναι πολύ σημαντικό να μάθετε γιατί συμβαίνει αυτό. Είναι εξίσου σημαντικό να διακρίνουμε τη χρόνια κυστίτιδα από άλλες παθολογικές παθήσεις (καρκίνος ουροδόχου κύστης ή προστάτη, σχιστοσωμίαση, φυματίωση). Αυτό θα καταστήσει δυνατή τη συνταγογράφηση της κατάλληλης θεραπείας και ταυτόχρονα θα αποτρέψει την επιδείνωση της κατάστασης επιλέγοντας λάθος τακτική.

Η διάγνωση της κυστίτιδας βασίζεται στα αναμνηστικά δεδομένα που συλλέγονται, καθώς και στα χαρακτηριστικά συμπτώματα που έχουν ήδη αναφερθεί και στα αποτελέσματα εργαστηριακών εξετάσεων ούρων (μικροσκόπηση και μακροσκοπία). Η διάγνωση βασίζεται επίσης σε δεδομένα κυστεοσκόπησης (που λαμβάνονται μετά την κάπως υποχώρηση της τρέχουσας οξείας φλεγμονής), δεδομένα βακτηριολογικής εξέτασης και δεδομένα από λειτουργική μελέτη για την κατάσταση του ουροποιητικού συστήματος. Σε αυτή την περίπτωση, συνιστάται ιδιαίτερα στις γυναίκες να υποβληθούν σε γυναικολογική εξέταση, κατά την οποία μπορεί να εντοπιστεί μία ή άλλη γυναικολογική ασθένεια, στο πλαίσιο της οποίας αναπτύσσεται κυστίτιδα.

Θεραπεία

Η θεραπεία της κυστίτιδας πραγματοποιείται στο σπίτι, απαιτώντας από τους ασθενείς να παραμείνουν στο κρεβάτι. Συνταγογραφείται δίαιτα (αλμυρά και πικάντικα φαγητά, αποκλείεται το αλκοόλ) και άφθονο ποτό. Μπορείτε να ανακουφίσετε τον πόνο μιας μόλυνσης της ουροδόχου κύστης με θερμαντικά επιθέματα και λουτρά. Τα αφεψήματα βοτάνων με διουρητική δράση ενδείκνυνται για χρήση. Μια έντονη μορφή πόνου απαιτεί τη χρήση φαρμάκων που μπορούν να ανακουφίσουν τους μυϊκούς σπασμούς στους μυς της ουροδόχου κύστης. Χρησιμοποιούνται επίσης αντιβακτηριακά φάρμακα που συνταγογραφούνται από το γιατρό.

Κατά τη θεραπεία της χρόνιας κυστίτιδας, είναι σημαντικό, πρώτα απ' όλα, να αποκατασταθεί η φυσιολογική ροή των ούρων, η οποία επιτυγχάνεται με τη θεραπεία μιας συνακόλουθης νόσου (στένωση της ουρήθρας, αδένωμα προστάτη κ.λπ.). Είναι επιτακτική ανάγκη να εντοπιστούν οι τρέχουσες πηγές μόλυνσης στο σώμα και στη συνέχεια να αντιμετωπιστούν. Τα αντιβιοτικά για χρόνια κυστίτιδα συνταγογραφούνται μόνο μετά τη διεξαγωγή καλλιέργειας ούρων, τον προσδιορισμό του συγκεκριμένου παθογόνου που προκάλεσε τη μόλυνση και τον προσδιορισμό της ευαισθησίας του στα αντιβιοτικά.

Εάν εμφανιστούν συμπτώματα τυπικά της κυστίτιδας, θα πρέπει να επικοινωνήσετε με τον θεράποντα παιδίατρό σας (παιδίατρο) ή έναν θεραπευτή. Επιπλέον, μπορεί να χρειαστεί να συμβουλευτείτε έναν γυναικολόγο και ουρολόγο.